Dostlannı rasgele, olduklan gibi kabul etmek ancak alçakgönüllü bir insanın işidir.
Sevgisi zamanla büyüyüp gelişen sarmaşık gibi, bağlandıklannı ayırdetmezdi.
Bu kadar nefret uyandıran bir adama raslamadım. Niçin ondan böylesine nefret ediyorum, hiç bilmiyorum. insana vücudunda bir olağandışılık varmış duygusunu veriyor, ama neresinde olduğu belli değil.
Kendi benliğine karşı hep sert davranırdı. Ama başkalanna karşı hoşgörülüydü
Benim için kararı sen ver; çünkü kendi kendime güvenim kalmadı artık...
Düşünüyorum da, her şeye aklımız erseydi, bir an önce kurtulmaya can atardık derim.
Dünyanın, insanı böylesine insanlıktan çıkaracak dehşetler ve acılarla dolu bir yer olduğunu düşünmemiştim.
Tahminime göre, sonunda insanın birbirine benzemez, birbirini tutmaz, birbiriyle ilgisiz şeylerin bir bileşiminden başka bir şey olmadığı görülecek.
Yaşamın ve yazgının, omuzlarımıza sonsuza dek yüklenmiş olduğuna ve bu yükü atmaya yeltendiğimiz zaman, hem daha değişik, hem daha korkunç bir ağırlıkla yeniden bize döndüğüne inanmış bulunuyorum